Strzyżenie alpak – przebieg.
Z tego artykułu dowiesz się:
Czemu strzyże się alpaki
Strzyżenie alpak jest jednym z kluczowych zabiegów pielęgnacyjno-technicznych przeprowadzanych w gospodarstwach z alpakami. Oprócz samego strzyżenia, często wykonywane są także inne zabiegi, takie jak korekcja siekaczy i przycinanie paznokci.
Standardowo, strzyżenie odbywa się raz w roku między kwietniem i czerwcem. Jest to nieodzowny zabieg, który ma na celu nie tylko pozyskanie cennego włókna, ale przede wszystkim chroni alpaki przed wysokimi temperaturami latem. Dzięki temu, lepiej znoszą one wysokie temperatury i są mniej podatne na przegrzanie organizmu. W polskich szerokościach geograficznych, alpaki są bardziej narażone na hipertermię latem niż na hipotermię zimą, gdyż posiadają obfitą warstwę włosową, która chroni je w chłodniejszych miesiącach. Wysoka wilgotność powietrza również stanowi czynnik ryzyka, ponieważ nasila uczucie gorąca i utrudnia odprowadzanie ciepła przez organizm alpak.
Jak wygląda strzyżenie alpak
Strzyżenie alpak odbywa się przy użyciu maszynki podobnej do tej stosowanej przy strzyżeniu owiec. Jednak istnieje ważna różnica, polegająca na regularnym natłuszczaniu noży maszynki, ponieważ wełna alpak nie zawiera naturalnego tłuszczu zwierzęcego, jakim jest lanolina. Podczas strzyżenia, okrywę włosową ścina się na długość około 1-2 cm. Średni miesięczny przyrost włókna wynosi około 1 cm, więc w dniu strzyżenia długość okrywy wynosi średnio 12 cm. Jednak u młodych i zdrowych alpak może być to więcej, podczas gdy u starszych zwierząt w słabszej kondycji może być mniejsza.
W praktyce wyróżnia się trzy główne metody strzyżenia alpak:
- Metoda na leżąco: Alpaki są unieruchamiane na materacu poprzez przywiązanie nóg. Jest to najczęściej stosowana metoda strzyżenia w Polsce.
- Metoda na stojąco: Alpaki są unieruchamiane na specjalnym kantarze lub przez człowieka. Niektórzy strzygacze preferują tę metodę ze względów praktycznych.
- Metoda na stole: Alpaki są unieruchamiane poprzez przywiązanie ich do specjalnego stołu. Ta metoda jest rzadziej spotykana w praktyce.
W Polsce metoda na leżąco jest powszechnie preferowana podczas strzyżenia alpak. Niektórzy strzygacze mogą stosować metodę na stojąco, natomiast metoda na stole jest rzadko używana.
Czas strzyżenia pojedynczej alpaki wynosi około 15-20 minut i zależy od wybranej metody strzyżenia. Najkrócej trwa strzyżenie na stojąco, natomiast najdłużej na stole. W porównaniu do strzyżenia owiec, czas ten jest znacznie dłuższy. Wprawny strzygacz, jeśli wykonuje strzyżenie samodzielnie, jest w stanie ostrzyc około 40 alpak od wczesnego ranka do późnego wieczora.
W gospodarstwie zwykle są dostępne dodatkowe osoby, które pomagają w organizacji pracy podczas strzyżenia. Ich obecność ułatwia przeprowadzenie strzyżenia poprzez pomaganie w wprowadzaniu i unieruchamianiu alpak, utrzymywaniu ich w bezpiecznej pozycji podczas strzyżenia (ponieważ nawet przywiązanemu alpakowi może zdarzyć się próba uwolnienia, podnoszenie głowy czy plucie), zbieraniu i segregowaniu zdjętej okrywy włosowej oraz sprzątaniu ścinków.
Dzięki wsparciu tych dodatkowych osób możliwe jest sprawniejsze i efektywniejsze przeprowadzenie strzyżenia alpak, co ma istotne znaczenie w procesie pielęgnacji tych zwierząt.
Rodzaje wełny Alpak
Hodowla alpak na świecie skupia się głównie na użytkowaniu ich cennego włókna, które jest uznawane za jedno z najlepszych naturalnych włókien. W Polsce, wełnę alpak często dzieli się na dwie kategorie: I – welon oraz II – szyja, pierś, kończyny i brzuch. Zazwyczaj przygotowuje się dwa worki na wełnę dla każdej alpaki, oznaczając je odpowiednio (np. imieniem alpaki i kategorią). Pozostałe części, takie jak ścinki z dolnej części nóg, głowy czy ogona, które nie tworzą zwartych kosmków ani loków, nie nadają się do dalszego przetwarzania i są zwykle zbierane i umieszczane w wspólnym worku na odpady.
Najważniejszą częścią okrywy włosowej jest welon pochodzący z grzbietu i boków alpaki. To właśnie welon jest prezentowany i oceniany na konkursach Fleece Show. Stanowi on najbardziej jednolitą część okrywy z najcieńszymi włóknami. Szacuje się, że welon stanowi około 30% całkowitej ilości wełny zebranej z alpaki. Wielkość zebranej wełny zależy od wieku, płci, rozmiaru, kondycji oraz grubości i gęstości okrywy włosowej danego zwierzęcia. W przypadku jednej alpaki można uzyskać od 2 do 5 kg wełny.
Zastosowanie wełny alpak
Wełna alpaka znajduje zastosowanie w wielu produktach, z których najbardziej ekskluzywne i cenione są wyroby odzieżowe, takie jak swetry, czapki, szale, poncza, rękawiczki i skarpetki. Te produkty są wykonane z najdelikatniejszych włókien, aby były miękkie w dotyku i nie powodowały uczucia swędzenia. Im wyższy tzw. współczynnik komfortu i niższa średnia grubość włókna, tym delikatniejsza tkanina powstaje z wełny alpaki. Najwyższej jakości wyroby powstają z tzw. baby alpaca, której grubość nie przekracza 20-22 mikronów.
Oprócz odzieży, popularnością cieszą się również kołdry i poduszki wykonane z wełny alpak. Odróżniają się one od tradycyjnych kołder z wełny owczej, ponieważ zewnętrzna warstwa wygląda jak w zwykłej kołdrze, ale w środku znajduje się wkład z wełny alpaki. Są one bardzo cienkie i lekkie, zapewniając jednocześnie doskonałą izolację termiczną.
Wełna alpak o nieco niższej jakości, która nie nadaje się do bezpośredniego kontaktu ze skórą, może być wykorzystana do produkcji makatek czy bieżników na stół. Ponadto, wełna pochodząca od alpak suri znajduje zastosowanie jako materiał do tworzenia włosów dla lalek.
Wszystkie te wyroby stanowią wartościowe i unikalne produkty, które cieszą się popularnością ze względu na wysoką jakość i wyjątkowe właściwości wełny alpakowej.
Potrzebujesz więcej informacji – skontaktuj się z nami – pomożemy!
